Γράμμα προς έναν υποψήφιο δήμαρχο

Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Ναι! Σε σένα γράφω. Σε σένα υποψήφιε δήμαρχε που ξεκινάς μία καινούργια πορεία. Σε σένα που φιλόδοξα υψώνεις ανάστημα και ελπίζεις ότι θα γίνεις ο άρχοντας του τόπου. Σε σένα που καμαρώνεις ότι θα είσαι πάνω από τα πολιτικά κόμματα και θα δώσεις σημασία στα προβλήματα όλων των πολιτών και όχι “φίλων” σου. Σε σένα που δηλώνεις ότι θα μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στο απαραίτητο νοικοκύρεμα. Σε σένα που, με το πρόσχημα της αγάπης για την πόλη σου, θα περιοριστείς στις πραγματικές τις ανάγκες και δεν θα “ανοίξεις” άλλους λογαριασμούς. Σε σένα που ίσως ονειρεύεσαι ότι θα αλλάξεις την πόλη σου για να ξεχωρίσει ανάμεσα στις άλλες, για την καθαριότητα, για τη σωστή αναλογία πρασίνου/ανθρώπου και για την πολιτιστική της δραστηριότητα. Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, η αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο πρέπει να αγγίζει τα 9 τ.μ., προκειμένου οι πόλεις να θεωρούνται βιώσιμες, αλλά στην Αθήνα είναι 6,84 τ.μ. (στη Βόννη 35 τ.μ., στο Άμστερνταμ 27 τ.μ., ενώ στη Ρώμη, το Λονδίνο και στο Παρίσι 9 τ.μ.)

Θέλω να σου υπενθυμίσω ότι συμπολίτες μας είναι και οι άνθρωποι πού έχουνε μόνιμη η προσωρινή ανικανότητα βάδισης. Τα Άτομα Με Ειδικές Ανάγκες (ΑΜΕΑ) αποτελούν ένα ιδιαίτερο κομμάτι του κοινωνικού συνόλου και χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Άτομα με μόνιμες ή προσωρινές βλάβες, ανικανότητες, αδυναμίες, αναπηρίες ή συνδυασμό των παραπάνω, που προέρχονται από φυσική, ψυχική ή νοητική ανεπάρκεια. Άτομα με μόνιμη ανικανότητα όπως: οι κινητικοί ανάπηροι, οι τυφλοί και γενικά οι αμβλύωπες, οι κωφοί, όσοι έχουν δυσκολία στην αντίληψη, την επικοινωνία και την προσαρμογή και οι ασθενείς από αρτηριοσκλήρυνση, επιληψία, ανεπάρκεια νεφρού, ρευματικές παθήσεις, καρδιοπάθειες κ.λπ. Βοηθούνται από μπαστούνια, περπατίστρες, αναπηρικά αμαξίδια και το επιτυγχάνουν όταν δεν εμποδίζονται από σκαλοπάτια ή δάπεδα με απότομες κλίσεις, από στενούς χώρους. Η αυτόνομη διακίνηση και διαβίωσή τους εμποδίζεται από τη δυσκολία που έχουν στην κίνηση, στην προσέγγιση, στην αντίληψη, στην επικοινωνία και την προσαρμογή, στην ακοή και στην όραση. Άτομα με παροδική ανικανότητα μπορεί να είναι τραυματίες, παροδικά ασθενείς κ.λπ. Σε αυτή την τελευταία κατηγορία βρέθηκα κι εγώ για δύο μήνες περίπου. Έτσι είδα και κατάλαβα πάρα πολλά πράγματα.
Για να κάνεις την πόλη σου πιο ανθρώπινη, και κυρίως για να τους καταλάβεις, κάνε ένα πείραμα. Κάτσε σε μία αναπηρική καρέκλα ή περπάτησε λίγο με δύο πατερίτσες. Ζήσε την καθημερινότητα ενός τέτοιου ατόμου. Μην κάνεις ζαβολιές και κάνε υπομονή. Μην εγκαταλείψεις εύκολα τον αγώνα. Ζήσε, από κοντά, την απόρριψη που υφίστανται αυτά τα άτομα. Βίωσε τι νιώθουν όταν πάνε σε ένα εστιατόριο ή σινεμά και η τουαλέτα είναι στον άνω όροφο. Όταν πάνε για ψώνια και υπάρχουν μόνο σκάλες χωρίς ασανσέρ. Όταν δεν υπάρχει πρόσβαση στο λεωφορείο ή τρόλεϊ ή στην πολυκατοικία επειδή δεν υπάρχει ράμπα και ούτε ειδικό μηχάνημα ανύψωσης. Όταν πάνε σε μία δημόσια υπηρεσία και αντικρίζουν μόνο σκάλες. Όταν πάνε σε ξενοδοχείο να μην βρουν δωμάτια ειδικά διαμορφωμένα. Ζήσε στο πετσί σου την απαγόρευση πρόσβασης στη θάλασσα. Μόνο τότε θα καταλάβεις πόσο απορριπτέα είναι, για τους ΑΜΕΑ τα αυτονόητα, για εμάς,δηλαδή η αυτόνομη μετακίνηση και διακίνηση μέσα στην πόλη και εκτός αυτής.
Αυτή η εμπειρία θα σε κάνει πιο άνθρωπο. Έτσι θα τους συμπεριλάβεις στα μελλοντικά σου πλάνα για να τους προσφέρεις τα καλύτερα. Να τους δείξεις σεβασμό. Να μην τους εκμεταλλεύεσαι στα διαφημιστικά σου φυλλάδια για ψηφοθηρικούς λόγους. Δεν φτάνει να κάνεις μνεία στους προεκλογικούς σου πύρινους λόγους, στα ΑΜΕΑ, αλλά να ασχοληθείς με τα πραγματικά τους αδιέξοδα. Ξέρω ότι είναι ένα μικρό target group, αλλά σου υπενθυμίζω ότι είναι ομάδα ατόμων που ξέρει και μπορεί να ψηφίσει στις επόμενες νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές.
πηγή